Voor de Universiteit Twente onderzocht Lara Voerman samen met Evelien van Es en Joost Emmerik de geschiedenis van dit uitzonderlijke terrein. Hoe kan de campus zich met behoud van de cultuurhistorische waarden op een betekenisvolle manier verder ontwikkelen?
Structuurplan van de campus Drienerlo, 1962. Herkomst Historisch Archief UT.
2022
In opdracht van de Universiteit Twente, in samenwerking met Joost Emmerik en Evelien van Es. De gemeente Enschede en de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed waren intensief betrokken.
Hoofdarchitecten Van Embden en Van Tijen op landgoed Drienerlo, 1964. Herkomst Historisch Archief UT.
Op het voormalige landgoed Drienerlo, gelegen tussen Enschede en Hengelo, werd halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw de Technische Hogeschool Twente gesticht. De hogeschool werd opgezet volgens Angelsaksisch model, waarin de campus als ideale studieomgeving voor jonge mensen een plek kreeg in een ongerepte landschap, weg van de invloed van de stad. Het was een pedagogisch experiment van formaat, want in Twente was alles gericht op het scheppen van een stimulerende omgeving waarin studenten het zware studieprogramma in korte tijd konden voltooien. Het experiment vond plaats in een landschap van ongeveer honderd hectare bos, park, weilanden en beken. Op deze plek werd de student ondergedompeld in een wereld die niet alleen was ingericht op het vergaren van kennis, maar ook op persoonlijke vorming. Drienerlo ging de geschiedenis in als het meest utopische voorbeeld van de Nederlandse campussen. Het is tegenwoordig een uitstalkast van toparchitectuur uit de periode Post65, met gebouwen van onder meer Joop van Stigt, Herman Haan en Piet Blom.
Ontwikkeling van het landschap in vier kaartbeelden.
De Universiteit Twente vroeg architectuurhistorici Evelien van Es en Lara Voerman en landschapsarchitect en stedenbouwkundige Joost Emmerik onderzoek te doen naar de campus om inzicht te krijgen in de cultuurhistorische waarde van het onderliggende landschap, het voormalige landgoed, het stedenbouwkundige ontwerp voor de campus, de daarop volgende structuurplannen en masterplannen, en de bebouwing die sinds 1964 is gerealiseerd.
De motivatie van de UT is om met behoud van de cultuurhistorische waarde het terrein op een betekenisvolle manier verder te kunnen ontwikkelen. We gaven ontwerpende aanbevelingen als focus én inspiratie voor toekomstplannen. Met het toepassen ervan blijven de kernwaarden van de campus, zoals benoemd in de waardering, overeind in de nieuwe fase van de campus.
Architect Herman Haan presenteert zijn ontwerp voor de piramide en mastaba’s, 1969. Herkomst Historisch archief UT.
